Kosses.nl
 

2013 VS - the West

8-9-2013

 

Harrie heeft met zijn kennis over Amerika en dan met name in het westen, een reis uitgestippeld. We hebben ongeveer 11000 km voor de boeg. Met een SUV en middels hotel- en motelovernachtigen gaan we de tijd doorbrengen.

Het vertrek staat gepland voor 9-9-2013 en we verwachten dan 19-10-2013 weer terug te zijn in Nederland. Van Amsterdam vliegen we naar Denver. Van hieruit gaan we eerst noordelijk naar de Rocky Mountains en via Red Lodge naar Yellowstone National Park.

Daarna gaan we via Las Vegas, San Francisco hwy #1 en Los Angeles de warmere delen bezoeken in het zuiden. Natuurlijk pakken we onderweg alle nationaal parken mee! We goen onderweg 8 Staten aan. Deze komen vanzelf aan de orde.

Vandaag, zondag, maar de zon laat zich niet zien. Het regent pijpenstelen.
Even nog eens de koffer controleren, het huis aan kant maken, een beetje eten en drinken, de kleren voor de reis uitzoeken en vroeg maar weinig slapen. Om 4.30 uur opstaan, ontbijten en dan op naar Schiphol. Spannend.... Althans voor mij. Harrie lijkt alles in de greep te hebben??

En als we uit het vliegtuig komen: 330 zon!

 

Via deze blog zullen we regelmatig laten weten waar we uithangen en of we ons nog vermaken.

9-9-2013

   

We vliegen met een tussenstop in Houston/Texas op Denver/Colorada, alwaar we 's avonds rond 18.30 lokale tijd arriveren. Even de auto (Jeep Grand Cherokee) oppikken. Ja, je wil toch niet onder het wiel van een vrachtwagen geraken!
En dan mooi een avond en nachtje acclimatiseren. Daarna de eerste etappe naar het noorden door de Rocky's en het Rocky Mountain NP.

10-9-2013

We gaan op weg naar Rawlins. Benieuwd of we dat halen met al het moois, dat we onderweg gaan aantreffen.

Hebben 530 km voor de boeg, maar dat is in de West geen probleem, als we maar eerst Denver uit zijn.

 

11-9-2013

Vandaag, na 400 km gereden te hebben, in Thermopolis aangekomen. Weer heb ik me verwonderd over de wijdsheid van het land.Onderweg hebben wij twee ghosttowns bezocht (Jeffrey City en Atlantic City), die vroeger een druk bestaan hadden als onderkomen voor gouddelvers en uranium mijnwerkers. Nu zijn ze verlaten en vervallen. Liggen midden in de natuur en zijn zo achter gelaten, als de mensen hebben geleefd. Deze plaatsen doen goede diensten als achtergond voor films.
De wegen zijn gewoon recht toe recht aan. Op 400 km hebben wij niet meer dan ongeveer 20 tegenliggers kunnen tellen. Ze zijn dus veel langer, dan wij gewend zijn.
Drankjes zijn veel groter, dan bij ons en een hapje is een volledige maaltijd, dus ook veel meer, dan wij gewend zijn. De mensen zijn dan ook veel.... juist.
Nu even ons hoofd op 4 kussens leggen, naar elkaar zwaaien en hopen dat wij niet weer om 3 uur Nederlandse tijd wakker worden. Morgen hebben wij 241 km te gaan, om een bezoek aan Red Lodge te brengen. Dus nu even slapen.

12-9-2013

Na een goede nachtrust weer op tijd, 5.30 uur, wakker geworden. Dat kennen wij van thuis.
Even kijken wat wij van het ontbijt lekker vinden, want veel trek hebben wij niet meer na de porties warm eten, die je hier krijgt. Ik laat zelden iets van mijn bord terug gaan, maar hier lukt mij dat iedere keer weer. Harrie heeft er minder moeite mee.
Wij hebben vandaag een traject van 241 km voor ons. Een peulenschilletje dus naar Amerikaanse begrippen. Koffers in de auto, de verwarming aan, leuk muziekje erbij en daar gaan we dan weer. Achter ons was de hemel zwart en de bergen voor ons werden een beetje door de zon beschenen. Na 30 km kon de verwarming uit. Het werd zo waar lekker warm. Lijkt wel of het klimaat hier behoorlijk van slag is. Koffie in de Cowboybar van Meeteetse ging niet door. Wij waren te vroeg of de barman te laat. Door naar Cody voor koffie en verder de inwendige mens tevreden stellen. Cody is een leuke stadje, waar veel valt te bekijken. Authentieke winkels met mooie laarzen, kleding en alles wat je maar kwijt kan aan een toerist. Vervolgens verder naar Red Lodge in Montana, de derde staat die we aandoen. Na Wyoming is Montana direct diverser van landschap en ook kleurrijker. Onderweg nog een paar antiekwinkels bekeken. Aangekomen in Red Lodge, installeren, de stad verkennen en weer op zoek naar voedsel. Alles met prachtig mooi weer. De temperatuur is nu lekker.
Even weer slapen en morgen 260 km naar Yellowstone NP. Hopelijk hebben we weer een beetje zon.

13-9-2013


Vrijdag de 13de. Wat zal ons deze dag brengen. Ook al zijn wij niet bijgelovig rust er voor sommigen een smet op. Niet voor ons, het was een topdag, beginnend met een ontbijt dat door de eigenaar van onze lodge zelf werd bereidt in de buitenkeuken. Harrie was twee jaar geleden met een aantal motorvrienden ook hier en werd direct(?) weer herkend. Het weer, wij zijn toch Nederlanders en die praten graag over het weer, was zonnig dus geen klachten. In Cook city hebben wij door het stadje gewandeld, de traiding post bekeken en daarna richting Yellowstone park gereden. Geweldige natuur. Wij konden een geit langs de auto fotograferen, kleine eekhoorntjes die aan mijn tenen knabbelen meemaken, bizons die in de wei lagen spotten, herten die over de straat liepen haast aanraken en een adelaar, die op zijn nest zat, bespieden. Nu gaan wij op ons nest liggen, want goed uitgerust hebben wij morgen 300 km door het Yellowstone park voor ons. Vandaag was het maar een klein stukje er door tot ons hotel in West Yellowstone.

14-9-2013

 


Vandaag lekker uitgeslapen. De zon liet het afweten. Het regende de hele dag min of meer door en tegen de avond goot het. Toch was het een fijne dag. Wat hebben wij allemaal wel niet gezien.  Yellowstone National Park is zeker zo groot als Nederland en wij hebben maar 300 km om een en ander te bekijken. Wat een  natuurschoon. Bossen en vlaktes die nu de herfstkleur beginnen te krijgen, watervallen en ravijnen. In die ravijnen zie je het gele gesteente, waar het park naar is benoemd, rivieren en beekjes en veel rotsen in alle kleuren die je bij ons niet ziet.
Hoogtepunten waren het fotograferen van een beer, het over straat lopen van een eland en de bizon die zo aardig was om naast de auto te lopen zo dat ik hem kon fotograferen. De geisers vormden de top van dit alles. Ondergrondse aanhoudingen van zwavel zoeken zich een weg naar de oppervlakte van de aarde. In grote en kleine uitbarstingen zijn zij te zien. Je ziet grote gebieden waar de geisers hun zwaveldampen aan de oppervlakte uitstoten. Het lijkt alsof de aarde kookt. De dampen zijn dodelijk als men het te lang inademt. Ze gaan dag en nacht door. De afzetting van kalk, in combinatie met de zwaveldampen, laten kleinere of grotere bergen ontstaan, die ieder op zich geweldige kleurcombinaties hebben.  Sprookjesachtig, zo mooi.
Morgen 230 km via Teton NP naar Jackson Hole. Deze plaats is bekend door Billy the kid.
Zo nu eerst een drankje om al het geziene te verwerken.

15-9-2013


Toen wij vanochtend wakker werden, leek het een zonnige dag te worden. Gelukkig is onze biologische klok ingependeld op de plaatselijke tijd en worden we nu net als thuis om 6.20 uur wakeer maar dan "Denver" tijd. We sliepen aan de rand van het Yellowstone NP. Het was wel mistig, maar als die verdwenen zou zijn, kon de zon haar kracht laten voelen. Gisteren regende het zo erg, dat wij een paar geisers niet bezocht hebben. Onze reis naar Jackson Hole verliep toch via deze geisers, dus dan vandaag maar even kijken. Het was zooooo mistig dat het zicht minder dan 10 meter was, maar deze mist was afkomstig van de geisers die wij wilden zien. Old Faithfull is de op een na grootste en makkelijk te bereiken. Deze is zo betrouwbaar, dat op de minuut nauwkeurig de uitbarsting verwacht kan worden. Om de 90 minuten dus. Wij hoeven maar 18 minuten op de eruptie,  niet te verwisselen met...., te wachten. Dat deden wij met heel veel andere mensen. Precies op tijd spoog hij zijn dampen metershoog de lucht in. Grandioos. Daarna richting Jackson Hole. Onderweg liep een kolossale bizon voor onze auto langs, moesten wij heel langzaam rijdend een beer bewonderen en verlieten wij Yellowstone NP om Grand Teton NP binnen te rijden. Hier geen geisers en daarom is de natuur lieflijker en de kleuren van geel tot rood kleuren het landschap. De bergen zijn gigantisch. Er zijn 12 pieken die hoger zijn dan 3650 meter, de hoogste is Grand Teton met 4198 meter. Jackson is een gezellig plaatsje met leuke winkels en restaurants. Hier zou ik wel een paar dagen door kunnen brengen, maar dan komen wij morgen niet in Evanston aan. We hebben een bezoek gebracht aan de Million Dollar Cowboy Bar voor een hapje en een drankje. De winkeltjes bekeken en kan het wel weer verder naar Evanston. Volgens mijn reisleider, ik mag hem Harrie noemen, is dat ons doel voor morgen. Dus dan maar even goed slapen, om de volgende rit van 339 km goed te doorstaan.

16-9-2013


Gewassen, gekamd, geschoren en met een lekker ontbijt achter de kiezen, rijden wij naar Evanston. De weg is lang maar niet saai. Wij rijden door kilometers berkenbos afgewisseld door weidelandschap, bevolkt door schapen, koeien, paarden en stieren. Links en rechts zien wij bergen die door de zon allerlei kleuren hebben. Ja, het is een dag met volop zon. In Denver hebben wij de overstroming  net kunnen ontlopen. In Old Faithfull hebben wij net een kleine aardbeving gemist en nu lekkere 22 graden. De route ging door diverse plaatsen en in een ervan, Afton, zat een chocolaterie. De oprichter was van Duitse afkomst en de chocolade nog naar oude Duitse recepten vervaardigd. Het blijkt dat 1/6 van de Amerikaanse bevolking van Duitse afkomst is. Je kan het ook nu nog terug vinden op diverse plaatsen. Sauerkraut, Edelweiß, Schnecken, Schwaben zijn namen die gewoon gebruikt worden. Wij namen ieder twee stukjes en koffie. Van chocolade werd men blij en dat er ook een wc was maakte ons helemaal blij. Het waren stukjes van Amerikaanse afmetingen. Weer op weg naar Evanston waar we rond 14.00 uur waren. Deze plaats heeft niet veel te bieden. Snel overleg en nog even iets verder reizen. De afstanden zijn erg groot. Na verdere 200km (in de States een peuleschilletje) bereikten wij via een prachtig berggebied en over een pas op krap 4000m Heber city. Overnachting geregeld, Mexicaanse hap verorberd, terug naar het hotel, slapen en morgen, hopelijk weer met zon naar Moab. Zo'n kleine 400 km.  Makkie dus. Door deze actie lopen we wel een dag in op het schema, die we straks lekker in de warmte extra hebben, bv. in New Mexico of California.

17-9-2013

  


Wij zijn in Moab Utah aangekomen. Het is 16 uur. De zon doet, wat zij behoort te doen en verwarmt ons met 30 graden. De route was stevig, zo'n 400 km, maar wel erg mooi, een aanrader voor de mensen die deze buurt willen bezoeken. Het meest indrukwekkende waren de laatste kilometers. Wij reden door rotsformaties die ongelooflijk hoog waren. Het waren rode rotsen,soms donker rood en dan weer lichter, afhankelijk van hoe de zon ze bescheen. Hier en daar zaten ook okergele en antraciet kleurige stukken er tussendoor. Vroeger behoorde dit gebied aan de indianen en in films ziet men deze achtergrond bij veel westerns. Je voelt je als mens nietig.
Wij zijn nu een aantal dagen in Amerika en hebben een kleine indruk hoe hier het leven uitziet. Wat mijn volle achting kan wegdragen. is het respect dat de Amerikanen hebben voor mensen, dieren en de natuur. Nergens, zelf in de meest afgelegen gebieden, vind je een papiertje, flesje, zelfs nog geen kauwgum of iets dergelijks. Er staat op het wegwerpen ook een boete van 750 dollar, maar wie kan dat controleren? Op kruispunten of in een winkel wacht iedereen op zijn beurt. Ze zijn geduldig en hebben discipline. Ik kan er nog iets van leren. Ze laten zich, naar mijn idee, te veel tijd en dat past niet bij mij. Ik loop nog wel eens de winkel of het restaurant uit, omdat mijn engelengeduld niet standhoud.
Morgen bekijken wij Arches NP, Canyonland en Deadhorse Point. De rotsformaties van vandaag waren de buitenkant van Arches NP. Wij hebben 2 nachten ons kwartier in Moab opgeslagen. Er is hier dan ook veel te zien. Morgen dus verslag van al het moois, dat we hier gaan zien.