Kosses.nl
 

2013 VS - the West

15-10-2013
De dag besteedt aan uitslapen, wat kleine plaatsjes in de buurt bezoeken en genieten van het winterse weer in de bergen. Nu echt geen motorrijder weer hier en toch zie je er zo nu en dan nog een.
Bezoek gebracht aan Central City, Black Hawk en Golden. Golden is een mooie plaats met leuke winkels en de andere twee zijn casino stadjes. Ze liggen in de rijkste square mile van Amerika, omdat hier enorm veel goud in de grond zit, dat nog wordt gedolven. Helaas als je Central City dan ziet, snap je niet waarom er zoveel panden leegstaan en de zaak zo aan het verpauperen is. Vreemd genoeg is Black Hawk een buurstadje, 2 mile verder op een groeiende en bloeiende casino stad. Om dit op te lossen heeft Central City een weg door de bergen aangelegd, de Central City Parkway, die de gokkers naar de plaats moet brengen, in de hoop, dat de casino's dan meer op gaan brengen. Hierdoor zouden de mensen uit Denver sneller in Central City moeten kunnen komen, dan in Black Hawk. Ik zie het nog niet, gezien de oude vergane eer en glorie van Central City.

16-10-2013
Vreemd. Wij hadden vanmorgen nog 2 dagen in de States, brengen deze in Denver door met een bezoek aan o.a. Downtown en toch ben ik in mijn hoofd al met thuis bezig. Vanmorgen rustig opgestaan in Idaho Springs, hebben de zon tijd gegeven om de auto te ontdooien, lekker uitgebreid ontbeten en een korte rit naar Denver gemaakt. De temperatuur in Denver is een stuk milder dan in de bergen. Hoogteverschil is dan ook 1500 m. Dat zijn we dus gedaald, maar Denver ligt dan nog steeds op ongeveer 1500 m. Hotel was thuis al geboekt, even de bagage op de kamer gezet en op naar Downtown Denver voor een bezoek.

De reisleider had nog een verrassing. Hij had een echte ouderwetse Amerikaanse sigarenzaak opgezocht via Internet, waar je nog in luie h(l)eren stoelen, rustig je zo juist gekochte sigaar in rook kan laten op gaan. Rijdt er rechtstreeks naar toe, die man weet ook overal de weg met zijn "Truus", ik wilde dat hij zo naar mij luisterde. Sinds we in Amerika zijn hebben we een kleine 11000km afgelegd en hij doet alles wat ze zegt en dat gaat nog goed ook. Heeft hij thuis wel aardig voorbereid, al die verrassingen, moet ik bekennen. Nu eens kijken of me dat straks in Beckum ook met hem lukt. Ben bang van niet.
Wat is Denver groot. Er is veel te beleven. Eten en drinken kan je nagenoeg overal en winkels zijn er genoeg. Nog even een afzakkertje in het Hard Rock café genomen en weer terug naar ons hotel. Het weer is aangenaam en wij hopen dat het morgen zo blijft. Het zal wel een drukke dag worden, voor mij althans, want de reisleider is de rust zelve. Downtown Denver verder bekijken, waar we vandaag niet aan toe gekomen zijn, auto afleveren, koffers goed inpakken en mentale voorbereiding op de vlucht van vrijdag, tenminste wat mij betreft. Tja, en dan een nachtje slapen, vliegen en zit deze prachtige reis er weer op.

20-10-2013
Vandaag, zondag de 20-10-2013, zijn we al weer een dag thuis.
In de nacht van donderdag op vrijdag heb ik heel wat slaap moeten missen. Harrie heeft meer uren geslapen, blijkbaar heeft hij geen "reisefiber". Na een stevig ontbijt, bracht de shuttle ons naar het vliegveld in Denver en rond 11.45 uur vlogen wij naar Houston. Vervolgens hadden wij 40 minuten om over te stappen op het vliegtuig naar Schiphol, waar wij zaterdags op 7.30 uur aankwamen. De koffers van de band halen, langs de douane, kopje koffie en de trein van 9.37 uur halen, want die brengt ons rechtstreeks naar Hengelo. Wat een mierenhoop op Schiphol, honderden mensen hadden als doel, om zo vroeg met de trein richting eindstation, Enschede, of ergens ertussen in, te vertrekken. Gevolg: overvolle trein, die tot overmaat van ramp ook nog eens een kwartier te laat vertrok. Mensen haasten zonder op te letten naar de wagons en gebruikten hun ellebogen, om toch nog een plaatsje te bemachtigen. Wij en veel anderen die koffers bij zich hadden, kwamen niet eens in de buurt van de deuren. Er werd een extra trein ingezet en daarin konden wij met veel moeite onze koffers bij de deur kwijt. Ofschoon de trein ons naar Hengelo zou brengen, werd ons verzocht in Amersfoort de trein te verlaten. Deze had te veel vertraging en werd uit de dienst genomen! Overstappen dus van spoor 4 naar spoor 1. Echter alsnog een extra trein vanuit Amersfoort, die voor deze keer vertrok van spoor 4. Terug naar spoor 4. Weer een overvolle trein. Dan maar wachten op de reguliere trein en weer naar spoor 1 terug. Dit alles met twee grote en een kleine koffer, moe, hongerig en ik gestrest. Uiteindelijk zijn wij in Hengelo aangekomen en werden wij daar opgehaald. Intussen waren wij 3.5 uur verder, boos op de NS en volkomen uitgeblust in huis aangekomen, eten opgehaald en in bed gevallen. We kijken op een bijzonder prachtige reis terug en genieten nu weer van alle indrukken die zo zachtjes aan naar boven komen. Echter de NS heeft voor ons definitief afgedaan. Het onfatsoen van het personeel, het gedrag van de reizigers en een volledig respectloos handelen van de mensen om ons heen was een schril contrast me onze ervaringen in de 6 weken, die we onderweg waren. Je kan veel over de Amerikaanse samenleving zeggen, maar wij hebben alleen maar leuke ervaringen gehad met de mensen daar!
Toch is thuiskomen en hier zijn wel erg fijn. Ook door het leuke welkomst stukje op onze eetkamer tafel.

Als laatste wil ik nog even een woord van dank uitspreken aan onze vriend Paul Regtuit, die ons heeft geholpen om de blog technisch mogelijk te maken. Vlak voor vertrek heeft hij Harrie nog een kleine cursus Joomla gegeven, zodat hij zich hiermee onderweg goed kon redden.