15-9-2019

Hoe een korte rit toch nog lang kan worden.
We zijn naar de volgende camping verkast bij Plön. Dat was op zich niet ver, ongeveer 87 km, zoals op het kaartje.

Echter voor de laatste kruising, rechtsaf naar de camping, staat zo'n Duits omleidingbord met afgesloten weg en hoe om te rijden.
Gezien de hut achter de auto hing dus netjes de omleiding gevolgd. Normaal rij ik gewoon de bedoelde weg in en komt dat meestal wel goed.
Met een omweggetje en mijn 4x4, maar ja met de hut er achter? Dat werd uiteindelijk bijna 30 km extra.
Aangekomen vraag ik bij de receptie, of ik elke keer dat eind om moet rijden, als ik naar Plön wil, want dan waren we niet lang gebleven: kijken me verbaasd aan, weg afgesloten?
Na enig gesprek blijkt, dat die afsluiting betrekking heeft op een plaatsje een heel stuk verderop. Nou ja dan is het 5 km van de camping naar Plön.
Tja blijkt na een bezoek te hebben gebracht aan de plaats, dat er in hele kleine lettertjes onder aan het bord staat, tot waar de weg open is en dat had ik even niet gezien.........
Mooie buurt hier, Plön is een provinciestadje, omringd door een uitgebreid meren gebied, de Plönnerseenplatte. In het plaatsje een groot slot.

Allemaal wat gedateerd, maar dat geeft het ook meteen zijn charme.

Aan het water een leuk en goed restaurant Der Seeprinz......



Dat werd een steak voor mij en een schnitzel, maar die dan echt van kalf, voor Uschi.



Gezien mijn teleurstelling over het eind omrijden maar een mooie fles Spätburgunder aan laten rukken om de emoties weg te spoelen........ Zo werd de dag toch weer goed.

16-9-2019

Vandaag een dag van bezinning. We waren niet gemotiveerd om iets te ondernemen. Zo nu en dan moet dat ook kunnen.
Dat werd dus boodschappen in huis halen, lekker zelf kokkerellen, wat lezen, blog bijwerken etc. Tevens plannen maken voor de komende dagen.
We moesten ons vandaag maar tevreden stellen met een ovenschotel van gemende groenten met geitenkaas,
met daarbij kwartelborst en pootjes, die al mediterraan gemarineerd waren.



Dat werd caravan kombuis werk.

De kwartel hoefde ik alleen nog aan te braden en even af te stoven in een glas witte wijn (Grau Burgunder). De rest hebben we er maar bij op gedronken.



Het was weer niet echt behelpen met dit bordje en uitermate gezond en kha (ketogeen) verantwoord.



Morgen gaan we Kiel bekijken. Overmorgen staan Timmendorferstrand, Travemünde en Lübeck op ht programma.
Dat is wel veel voor 1 dag, maar het ligt allemaal dicht bij elkaar, dus gaat lukken.

17-9-2019

Een speciaal ontbijtje deze morgen, rest groenten van gisteren, opgeklopt met wat ei en psylliumvezel en vervolgens een half uur in de oven gebakken.



Dat was een goed begin van de dag met een absoluut kha verantwoord hapje.
Op de agenda stond een bezoek aan Kiel. Uschi had al een paar keer gezegd, dat ze dat niet perse hoefde, maar ja als ik zo dicht in de buurt ben, moet ik het zien. Nou laat ik hierover kort zijn. Als ik er niet de boot moet pakken naar Scandinavië, kom ik er nooit meer, ergo die kans is groot. Gewoon een zielloze grote stad. Niks mooie Altstadt of zo. Alles kapot gebombardeerd in WO II. Geen leuke havenkant met visrestaurantjes (hoezo Kieler Sprotten?). We vonden wel een Brauhaus in een klein stukje "Altstadt", waar we ons dan maar hebben getroost bij een bier en middagdis van runderlever met uien en appel.



De aardappelpuree vervangen door Sauerkraut. Lekker en gezond!
Ook nog een koffiebrander gevonden, die lekkere koffie heeft, zoals later bleek terug in de caravan en een potje te hebben gezet in mijn Bialetti.



Wel is dergelijke koffie hier schreeuwend duur, maar ja ook goede kwaliteit, dus moet dat maar, want spaargeld is in NL inmiddels ook schreeuwend duur. Mooie Peruviaanse koffie met noten van chocolade, bramen en walnoot.

18-9-2019

Op het programma stond een rondrit naar Timmendorferstrand, Travemünde en Lübeck. Nou we zijn zo reis-verzadigd, dat Lübeck alvast afviel, ofschoon Travemünde ook onder Lübeck valt, dus zagen we we de bordjes van de gemeente. Maar goed daar heb je verder niet veel aan. Die stad hadden we al vaker bezocht, heeft prachtige baksteengotiek en staat op de werelderfgoed lijst van de Unesco, maar dat was even te veel cultuur voor vandaag.



Bij Travemünde had ik een heel andere plek in mijn geheugen, dat bleek uiteindelijk Warnemünde te zijn met een oude havenkant en leuke visrokerijen. Neemt niet weg, dat Travemünde ook gezellig is. We zijn eerst gestopt in de haven van Niendorf bij Timmendorferstrand, waar een leuke vissershaven is.



De vissers brengen zelf nog in kiosken hun visvangst aan de man.



In Travemünde lagen twee prachtige Nederlandse zeilschepen aan de kade. Een plezier voor het oog om die mooie Nederlandse zeilschepen zo te zien.



Na al deze indrukken en wat gewandel langs havenkanten, werd het tijd voor wat beslissingen.
Eten we thuis of onderweg, gaan we morgen verder, of hebben we hier nog iets te doen?
Wel dat was snel beslist. We gaan morgen naar de Lüneburgerheide en inmiddels zaten we al in een restaurant drijvend in de haven.
Uschi had een schnitzel met salade en pfifferlingen (canterellen) en ik kabeljouw op een betje van pfifferlingen en een pure van pompoen, wortel en aardappel.



Flesje Grau Burgunder erbij, moest ik eerst weer wat wandelen.....
Kopje koffie op een terras en mocht ik weer verder, terug naar de caravan.
Morgen dus naar de Heidschnucken op de Lüneburgerheide, verheug me al nu al op lamsgerechten.....

19-9-2019

Zoals reeds gezegd, was vandaag een verplaatsing aan de orde. Niet ver, ongeveer 150 km, maar alles secundair en wil ik dan de glazen heel houden in de kast kan het niet al te hard gaan. Dus mooi met een wijde boog om Hamburg en de files vermijdend naar de Lüneburgerheide verkast.



Om half drie waren we op de volgende camping in Egestorf. De boel geïnstalleerd en toen hadden we dus nergens meer zin in.
Het zonnetje scheen en dus nog even lekker buiten zitten met een prima uitzicht voor de caravan.



Voor de inwendige mens hadden we gegokt op een hapje in het restaurant op de camping, maar de kok was ziek en de keuken gesloten. Gelukkig hadden we nog kant en klaar goulash en zuurkool in de vriezer van de eerder bezochte Landschlachter en hebben we dit lekker opgegeten.



Wijntje hadden we ook nog wel, dus dat was ook weer bijna helemaal voor elkaar. Helaas had de slager naar onze smaak te veel suiker door de zuurkool gedaan. We eten al een jaar niets meer met suiker, dus dat was even slikken. Maar goed "der Hunger treibts herein" en de Grau Burgunder deed de rest en was het toch weer geslaagd.
De avond besteed aan het uitzoeken, wat we allemaal moeten bekijken, zodat we niet van hot naar her vliegen.

20-9-2019

Niet al te vroeg uit bed, maar dat was ook geen probleem, want op het programma stond een bezoek aan Soltau en een paar mooie dorpjes (o.a. Bispingen en Undeloh) aan de rand van de heide.



We zitten midden in het gebied van de Nordheide en is er veel te zien, zoals b.v. dit leuke kerkje.



Na een bezoek aan Soltau, wel aardig stadje, maar niet echt bijzonder authentiek door te veel renovaties zonder oog voor monumentale waarde, zijn we verder gereden naar Niederhaverbeck. Daar vonden we een leuk restaurant, Gasthof Melke, in de heide, die het door ons gezochte lam (Heidschnucken) op de kaart heeft staan.



Dat werd voor Uschi goulash met salade en voor mij gebraad op paddenstoelen, sperziebonen met spekjes gebakken en salade. Daarbij een stevig glas Fränkische Spätburgunder en was het weer helemaal prima.



Heidschnucken zijn speciale schapen, uniek en waarschijnlijk afkomstig van een ras, dat ook nog op Corsica leeft, die hier in kuddes op de hei worden gehouden. Door het eten van de begroeiing (vooral heide) heeft het vlees een specifieke smaak en door het vele lopen leveren ze heerlijk mals vlees.



Vroeger kon je met de auto bijna overal komen, maar helaas is dat erg beperkt vanwege natuurbehoud, hetgeen ook begrijpelijk is. Wel jammer gezien we met Uschi's beperkingen geen al te lange wandelingen kunnen maken. Je kan echter met een koets de hei op. Er is een plaatsje midden in het natuurpark, Wilsede, dat we willen zien vanwege de authenticiteit en het museum. Dat doen we dan zondag, op tijd een koets pakken en dan de hei op. Vandaag hebben we de boel in elk geval goed verkend en ook getracht met de auto naar Wilsede te gaan, maar dat werd verhinderd halverwege door een agent te paard, die me er op een uiterst correcte en vriendelijke, maar subiete manier, op attendeerde, dat alleen met een "Sondergenehmigung" de weg gebruikt mocht worden en daar viel een invalidenkaart niet onder. Ik had dat bord wel gezien aan het begin, maar gokte, dat het wel goed zou gaan. Dat werd dus helaas omkeren. Dan maar later met de koets.
Op terugweg naar de caravan nog even bij een Landschlachter gestopt voor wat Heidschnucken vlees om morgen bij de caravan te bereiden. Die had ook mooie metworst van lamsvlees, dus ook maar een stuk mee. Het is wel schandalig duur. Nou is Texels lam bij ons ook niet goedkoop, maar hier rekenen ze echt horror prijzen voor dit vlees (ongeveer €25 voor 500 gr platte bil). Dat moet morgen dus wel smullen worden.

21-9-2019

We hadden het plan om op deze prachtige een tocht te maken over een stuk van de Lüneburgerheide, dat nog niet door ons bezocht was.
Daarvoor zijn we vanmorgen dan ook in de auto gestapt. Echter na een bezoek aan een mooi stukje natuurgebied, het Marxener Paradies, kwamen we in het volgende plaatsje op de rit, in Amelinghausen. Daar strandden onze voornemens. Echter eerst het Marxener Paradies.



Dit is een kleinschalig stuk natuur, ontstaan door de gletsjer in de ijstijd, die een mooi dal hebben gevormd.



Op het diepste punt ligt een plas, die echter van mensenhand is gemaakt.
Mooi stukje natuur verborgen voor het grote bezoek, maar de moeite van een stop waard!



Na hier dus wat rond te hebben gekeken zijn we in Amelinghausen even wat beleg en een flesje wijn gaan kopen bij de plaatselijke Edeka.
Net voor we daar waren viel mijn oog op een mooi oud Landgasthof mit Biergarten. Tja en toen wij klaar waren met de boodschappen, was het exact Biergarten tijd.
Ergo viel ons plan in duigen onder het genot van een wijntje en een biertje. Daar we het voornemen hadden om bij de caravan te eten en daarvoor eerder al lamsvlees hadden ingekocht, moest de hele aanpak van de dag worden herzien. Immers alleen drinken en dan de weg vervolgen is niet verstandig. Dat werd dus een tweetraps maal.
Vlees op het terras, voor Uschi Sauerfleisch met patat van zoete aardappel, wat ze met mate mag eten. Voor mij Tafelspitz mit Meerrettichsoße. Dat is in bouillon gestoofd rundvlees,
met mierikwortel saus, één van mijn favoriete "Gutbürgerliche" etens in Duitsland, althans als dat goed is gemaakt. Nou dat was het.
Op de Lüneburgerheide worden op de ontgonnen gronden veel aardappelen, Lüneburger Heidekartoffeln, verbouwd, die echt heerlijk zijn.
Vergelijkbaar met onze opperdoezen, Dan moet ik wel even over mijn kha schaduw heen stappen.



Bij de caravan vervolgens een gezond groenten schoteltje bereid, immers groente moet!
We hebben de rit, dus maar afgebroken, zijn binnendoor naar de camping gereden, waarbij we nog een mooie authentieke boerderij spotten.



Het was lekker warm onder de luifel, dus de rest van de dag op ons gemak, genietend van de rust en de warmte, doorgebracht.
Glaasje Cava, wat prutsen met de groenteschotel met spekjes, ui, knoflook wortel, champignons, tomaten, courgette en sperziebonen. Toen was de dag ook al weer op zijn eind.



De rest van de rit (met een bezoek aan Munster, ja die plaats komt vaker voor in Duitsland) houden we te goed tot ergens in de loop van de komende dagen.

22-9-2019

Voor vandaag stond een rit met een paardenkoets op het programma. Wil je echt het natuurgebied in en dan met bestemming Wilsede, dat een authentiek dorpje is met Heimatmuseum, oude gebouwen, 4 restaurants en 28 inwoners, is het alleen met een paardenkoets mogelijk, zoals eerder bleek. Dus maar over het hart strijken en naar Undeloh, waar meerdere stalhouderijen ritten aanbieden. De eerste, die we aanspraken vroeg €100 voor een ritje retour van totaal 6 km, dus dat hebben we maar even overgeslagen. Misschien moet het dat wel kosten, maar is het ons niet echt waard. Dus even verder gezocht en konden we mee met een Jan Plezier waar meer mensen mee kunnen en kostte het nog maar een kwart. Gelukkig maar.



De heide is prachtig, maar gezien de tijd van het jaar en de droge warme zomer, was de mooie paarse bloei al lang achter de rug. Echter het bordeaux rood heeft ook wel wat.



Bij aankomst in Wildese na een rit van ongeveer 45 minuten, bleek, dat het plaatsje echt niets voorstelt.
Overlopen door toeristen, aangevoerd met de koetsen uit verschillende dorpen, is het gewoon te druk.



Er is een kleine museum, de restaurants zijn overvol en sta je in de rij voor self service balies, zodat je al zo weer terug moet en wij onze tijd dus maar niet aan hebben verdaan.



Nou ja, we hebben wat rond gekeken en wel genoten van wat er was te zien, maar Orvelte in Drenthe is stukken attractiever.

Neemt niet weg, dat de rit over de heide wel mooi was en onze koetsier (een sympatieke jonge dame) goed wist te vertellen over de omgeving en behoud er van.
Hier en daar staan grote schapenstallen, omgeven met schrikdraad, om wolven op een afstand te houden. De kudde was natuurlijk de hei op.

Onderweg nog wat Heidschnucken gezien en dat wekte een sterk verlangen op naar lamsrugfilet,
dus terug in de bewoonde wereld maar een restaurant opgezocht, die ons hiermee van dienst kon zijn.



Morgen staat een bezoek aan de stad Lüneburg gepland.